Hajenius en Geurts
bij Pictura
Op
zondag 28 nov. 15.00 uur wordt bij
Galerie Pictura de expositie, van
de schilder Pantaleon Hajenius, met
abstracte melodieuze schilderijen en
Godelieve Geurts, met objecten als
trappetjes en stoeltjes, door de
Venlosche Stadsdichter Koos van den
Kerkhof geopend. Het werk is te zien t/m 15 januari 2005 aan de Aijenseweg
16b te Aijen (gem.Bergen L.), open
di t/m za 14.00-17.00 uur en op www.galeriepictura.nl
Pantaleon Hajenius
schilderde in de jaren negentig van de twintigste eeuw, rustig doorwerkte
kleurvlakken met de intimiteit van ensemble muziek. Titels verwezen daar ook naar, zoals: Aimez-vous Brahms?, Ut
queant ( uit een gregoriaanse tekst) of: La nota sbagliata ( de verkeerde
noot) Het is ook zijn volle overtuiging dat, zowel het maken van
schilderijen als het uitvoeren van muziek, bij hem uit eenzelfde bron komen.
De werken, welke hier bij Galerie Pictura geëxposeerd
worden, komen uit een recente serie die hoofdzakelijk is geïnspireerd door de
Afrikaanse, special Malinese muziek. De aardse verbondenheid en de subtiele
geest die deze muziek ademt, stimuleerde hem tot pulserende geheimzinnige en
vrolijke werken. Naast het schilderen beluistert Hajenius muziek uit alle tijden en alle landen ( “als het maar
“duende “ziel, heeft”)
Godelieve Geurts, beeldhouwster uit Roermond, heeft de Academie voor Kunst en Vormgeving ’s-Hertogenbosch gevolgd in de jaren ’71 – ’76, en werkt vanuit een creatieve chaos, maar ook
vanuit communicatie denk ik steeds extremer tot ik iets voor me zie dat in een
intens proces van Snijden, branden, lassen, slijpen, walsen, beuken en
combineren wordt voltooid. Zij tekent met ijzerdraad een paard, dat uit de mythologie
lijkt ontsprongen; haar Pegasus raakt met lichte toets de bodem. Hij kent de
grenzen van zijn schreden niet; waar hij terecht komt welt een zilte bron. Daar
volgt Godelieve Geurts de trek van de materie, ze plooit en klopt en polijst
stalen schalen tot tafels en zetels. Alles zit als gegoten. Niets van het
meubel blijft werkeloos. Soms groeit zo'n stoel onder haar hand uit tot een troon, waarvan het voetstuk
wortelt in een onbeschreven heraldiek. Zo communiceert Godelieve Geurts via
haar stoelen, keramische objecten, haar tafellampen daadwerkelijk, ook met
mensen die weinig op hebben met moderne vormgeving. De kijker wordt bijna steeds een gebruiker. Niets staat de
ervaring in de weg. Uiteindelijk wordt hij in een ontwapenend genot zichzelf
waar.
Je voelt je nooit een indringer. Integendeel, de objecten brengen je over de
drempel van een kleine wereld waar de fantasie regeert en de sympathie wordt
geprikkeld.
