Anneke Frederiks exposeert bij galerie Pictura
Op vrijdagavond 18 januari 2002 is om 20.00 uur de
expositie geopend van Anneke Frederiks door de Groesbeekse kunstschilder Joep
de Bekker Zij laat dan bloemen in allerlei vormen zien, papavers, irissen, zonnebloemen
of vooral onderdelen daarvan >spatten= van het doek. De expositie loopt tot 2 maart en is op dinsdag tot en met
zaterdag tussen 14.00 u. en 17.00 u. te zien bij galerie Pictura aan de
Aijenseweg 16b te Aijen (gem.Bergen L.), ook te zien op www.galeriepictura.nl
ADat wat je niet ziet, wil ik weergeven op het doek@
Als ik het atelier van Anneke Frederiks betreed, valt
haar werk meteen op. Vol van kleur. Je blijft kijken want er valt telkens iets
nieuws te ontdekken. Zelf is ze bescheiden over haar kunstenaarschap. AIk vind het moeilijk om te zeggen dat ik beeldend kunstenaar ben. Ik zeg
liever dat ik schilder ben. Dat schept minder afstand.@ Ze vindt het ook moeilijk om over haar werk te praten. Je
moet er naar kijken om te weten waar het over gaat. Daarom hebben bijna al haar
schilderijen ook geen titel. De interpretatie wordt aan de toeschouwer
overgelaten. Kijken naar het werk van Anneke Frederiks is trouwens een feest.
Deze woorden zijn slechts nodig om te vertellen waarom.
In Anneke=s atelier ben ik omgeven door bloemen. Papavers, irissen,
zonnebloemen of vooral onderdelen daarvan >spatten= van het doek. Momenteel schildert ze volop met olieverf. ADe worsteling met dat materiaal trekt me aan.@ Bloemen vormen op dit moment het thema voor Anneke. Het gaat haar niet
zozeer om de bloemen als wel om de vorm. De vergankelijkheid van de natuur en
de organische vormen spreken haar aan.
Wat blijft is wat je niet ziet
Maar de bloemen van Anneke zijn bepaald niet doods.
Integendeel ze stralen een levendigheid uit door het intense kleurgebruik en de
snelle toets die Anneke gebruikt. Zelf noemt ze haar werk een overeenkomst
tussen intuïtief gevoelde realiteit en de realiteit van de buitenwereld. Het
thema van de sterfelijkheid zoals ze dat terugziet in bloemen fascineert
Anneke. Dat komt omdat ze in haar eigen omgeving geconfronteerd is met de dood
van geliefde mensen. AAls mensen relatief jong sterven, ervaar ik dat als onrechtvaardig. Maar op
de vraag waarom krijg je geen antwoord. Wat blijft, is wat je niet ziet en dat
probeer ik weer te geven in mijn werk.@ Bloemen zijn voor haar een middel om existentiële thema=s tot uitdrukking te brengen.
Intieme belevenis
Vormen nu bloemen een bron van inspiratie, zo kunnen dat
ook mensen zijn. AIk heb lange tijd mensen geschilderd maar ik raakte vast in de vorm. Het
werd een geënsceneerd geheel en met het natuurlijke van bloemen heb ik dat
niet.@ Hoewel haar werk als zodanig herkenbaar is neigen Anneke=s bloemen naar het abstracte. AIk wil de vorm loslaten en mijn eigen verhaal schilderen. Ik maak er míjn
bloemen van.@ Ze maakt macro-opnames van bloemkelken, bladen, stampers en vertaalt dit
naar olieverf. Zo doet het werk Bniet de stijl- denken aan dat van
Georgia O=Keeffe. Dat ontdekte Anneke ook tot haar eigen verrassing. AIk kende haar werk niet maar ik zie zeker die verwantschap.@ Anneke=s werkwijze maakt dat het kijken naar die uitvergrote onderdelen van
bloemen een heel intieme belevenis wordt.
Kunst is communicatie
Kunst is niks verhevens, integendeel kunst is voor Anneke
een vorm van communicatie. Zij gebruikt daar doek en palet voor, een musicus
componeert een prachtig muziekwerk en de schrijver schrijft zijn poëzie. Vooral
tussen schilderen en poëzie ziet Anneke een verband. De Duitse dichter Rainer
Maria Rilke zei over kunst >de kunst krijgt eeuwigheidswaarde omdat de dichter het vergankelijke
omvormt, beeldt en verbeeldt=. Dat doet Anneke in haar schilderijen. Het is poëzie op doek. Een
vormentaal verbeeldt in een rijk koloriet. Juist dat onzegbare maakt haar werk
zo aantrekkelijk en spannend. Laat nu het doek maar spreken!
